Ég sakna þín elskan mín.

Ég veit, að það besta, sem í mér er

í arfleið ég tók frá þér.

Ég veit, að þú gafst mér þá glöðu lund,

sem getur brosað um vorfagra stund,

og strengina mín, sem stundum titra,

er stráin af náttköldum daggperlum glitra

stemmdi þín móðurlund

 

Ég veit það af reynslunni, móðir mín

hve mjúk hún er höndin þín,

þín umhyggja er fögur sem himininn hár,

ég hef ekki skoðað þau grátsöltu tár, 

sem þú hefur kysst burt af kinnunum mínum

og klappað í burtu með höndunum þínum

í fjöldamörg umliðin ár.

 

Ég vildi að hvert tárið mitt væri orðinn steinn

sem vatnsperla silfurhreinn,

þá skyldi ég flétta þér fagran krans, 

fegurri en kórónu nokkurs manns.

Hann skyldi ég hnýta í hárið þitt svarta

og horfa á þá fegurð, er vorsólin bjarta 

léti sín geislabörn leika þar dans 

(Jóhann Sigjurjónsson) 

 

 

Athugasemdir

[svava (IP-tala skráð) 13.6.2008 kl. 15:10]

rosalega er þetta fallegt ljóð .... ....

[Hildur (IP-tala skráð) 15.6.2008 kl. 08:39]

Enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur, það er mikið til í þeim orðum kv H

[Hildur (IP-tala skráð) 16.6.2008 kl. 00:08]

Þessi Lilja er mér gefin af guði,

hún grær við hans kærleik og náð.

Að vökva hana ætíð og vernda,

er vilja mins dýrasta ráð.

Og hvar sem að leiðin min liggur,

hjá Lilju í hjartastað ber.

En missi ég Liljuna ljúfu,

þá lífið er horfið frá mér

Það er til margt fallegt til huggunar og þetta er fallegt ljóð sem er ekki alltaf haft með í "Liljunni" en ef mér skjátlast ekki á öðlingurinn Óskar Pé eftir að fara fallega með "Liljuna" og " Þú styrkir mig"  í dag. Þetta verður fallegur og ógleymanlegur dagur.

Kv Hildur 16. júní 2008