Hann Andrés er sætur

Hérna er staðlotusjúllahópurinn minn ásamt kennara með hann Andrés brúðu sem þjáðist af einhverjum kvilla í skjaldkirtil. Kostulegur karakter þessi brúða, gleymdi reyndar mjög mikilvægu í sambandi við hann og það var að athuga hvort hann væri karl eða kona á neðri hæðinni Var búin að skanna hina tvo sem fengu þann heiður að vera sjúklingar hjá okkur og þeir voru báðir s.s. komnir úr kynskiptiaðgerð. Já svona er tæknin í dag. Stal þessari mynd frá henni Önnu Ruth þar sem maður var svo mikill sauður að taka ekki með sér myndavél í borg, Villa, Dags nei Villa nei Ólafs, pjúff er alveg rugluð í þessu

Er búin að vera að berjast við tölvuna í kvöld, skil ekki hvað hún getur verið vitlaus á köflum, ég er ekki vitlaus, neibb það er sko tölluskrattinn. Var að klára að koma glósum helgarinnar inn og svo á morgun ætla ég að hendast í að lesa LHF veldur mér höfuðverki bara tilhugsunin um það. En þetta verður maður jú að gera ætli maður sér að ná þessum prófum.

Búin að fá verknámspláss, endaði í Hlíð og er mjög sátt við það, koma tvær úr náminu og verða í heimahjúkrun, þær hrikalega heppnar, ekki sviknar af því allavega.

Er á leiðinni í rúmið eiginlega, komin með höfuðverk, eiginlega búin að vera hálf slöpp af þreytu bara í dag, tekur á að sitja í henglum í aftursætinu með ssvona stuttu millibili fram og tilbaka Reykjavík - Akureyri og svo sat maður auðvitað töluvert meira en maður er vanur og það getur greinilega verið þreytandi líka.

Helga Margrét og Óskar Snorri komu í smá pössun í dag, gekk eins og í sögu, voru hress og kát og náðum við Óskar Snorri að slást aðeins, kannski þessvegna sem honum lá svona á að komast heim, ég vann nefnilega haha.

Ætla að skríða í bælið, verð að vera rosalega dugleg á morgun, sakna lúmskt Sæmundínu og Andrésar en svona er lífið múhahah hversu mikill auli getur maður orðið, tja ég get nú bara orðið töluverður auli.

Sjúlli kveður með augun um allt 

Athugasemdir

[Margrét Brynjars (IP-tala skráð) 25.2.2008 kl. 15:25]

Haha, thetta minnir mig bara á árin mín í björgunarsveitinni Brák
thar voru medlimir reglulega sendir á skyndihjálparnámskeyd og á móti okkur tók, öll mín ár, dúkka ad nafni Gudmundur.
Sídan kom ég í heimsókn nokkrum árum seinna, eftir ad ég flutti Nordur, og kíkti thá inn á eitt upprifjunar námskeid.
Mér til skelfingar sá ég ad Gudmundur var allt í einu kominn med sítt hár og kalladist í thokkabót Gudrún!
Foringjarnir sögu ad thad hafdi alltaf gleymst ad athuga kyn brúdunnar og eftir vísindalega rannsókn var ákvedid ad dúkkan vaeri kvenkyns (thrátt fyrir ad eigi ad lýta á allar svona dúkkur sem kynlausar verur).
Ég get nú ekki sagt annad en ad ég saknadi Gudmundar kallsins adeins