Moskító

Já þá eru allir semsagt komnir heim úr sínum ferðalögum.  Ég var í 5 daga í Övertorneå í Svíþjóð.  Var að spila á tónleikum á orgelhátíð þar.  Með í för voru 4 íslenskir orgelnemar og tveir makar.  Hátíðin var nokkuð skemmtileg en hefði verið enn betri ef þáttakendur á námskeiðum hefðu verið aðeins betri.  Íslensku nemarnir báru af þarna enda öll hörkuefnileg.  Flestir hinna þáttakenda voru eldri konur sem voru afleysingaorganistar í litlum sveitakirkjum.  Tónleikarnir mínir voru í lítilli kirkju á stað sem heitir Hietaniemi.  Þar er lítið barokkorgel, mjög gott hljóðfæri en svolítið krefjandi á tónleikum.  Ég spilaði verk eftir Buxtehude, Muffat, Pál Ísólfsson, Þorkel Sigurbjörnsson og Jón Leifs.  Þjóðlagaútsetningar Jóns vöktu nokkra athygli.  Tónleikarnir gengu ágætlega, en mér tókst einhvern veginn ekki að ná upp almennilegri stemmningu hjá sjálfum mér.  Andrúmsloftið var einhvern veginn of afslappað þarna.  Ég náði ekki einu sinni að láta það auka hjartsláttinn að flutningabíll keyrði á 60 fyrir framan mig rétt fyrir tónleika, og þá staðreynd að ég mætti 7 mínútum fyrir tónleika á staðinn.  Ég fór svo á nokkra tónleika þar sem aðrir spiluðu.  Fyrsta daginn voru útitónleikar og ég aðstoðaði organistann á tónleikunum.  Þetta svæði er þekkt fyrir moskítóflugurnar og eftir þessa tónleika var ég kominn með einhver 30-40 bit.  Ég gat nefnilega ekki farið að baða út höndunum til að slá burt flugurnar á tónleikunum.  Kvöldið áður en ég fór heim hlustaði ég á tónleika með Martin Sander og voru þeir hreint út sagt stórkostlegir.  Ég er rosalega kröfuharður á túlkun á Buxtehude, en Sander fór hreinlega á kostum.  Áður en ég fór út spilaði ég á Sumartónleikaröðinni í Akureyrarkirkju.   Það var mjög gaman, fannst mér amk.  Ég var með dansþema og spilaði tónlist frá Miðöldum til barokktímans.  Spilaði m.a. með kirkjuklukkunum.   Næstu dagar fara bara í jarðarfara- og brúðkaupsspil.  Held ég sé kominn með einhverjar 30 bókanir (athafnir og æfingar) næstu vikuna.  Mér finnst afskaplega gefandi og gaman að spila við útfarir.  Allt í lagi að fá smá törn, en ég vil samt ekki hafa of mikið að gera í því.  Þá held ég að maður fari smám saman að gera þetta bara í einhverri rútínu.  1-2 í viku er fínt.  Ekki það að ég óski eftir ákveðið mörgum dauðsföllum á viku!  Brúkaupin eru yfirleitt stíf og uppskrúfuð.  Oft minna þau mig á leiksýningar.  Sviðskrekkur er greinilega oft að hrjá aðalleikarana.  Kannski vantar bara leikstjóra.  Reyndar líst mér ágætlega á þessar athafnir á laugardag.  Kannski er viðhorfið í brúðkaupunum að breytast.  Ég er amk farinn að sjá fleiri og fleiri brúðhjón horfast í augu í athöfninni og sumir líta m.a.s. á prestinn og virðast hlusta á hann. 

Eyþór