Kórgalinn

Jæja þá er maður kominn heim af einni kóræfingunni enn.  Í kvöld var það kirkjukórinn.  Þau sungu Mozart Requiem og sænska síðrómantík.  Í gær hitti ég Hymnodiu, var eiginlega kominn með fráhvarfseinkenni því ég hafði ekki hitt þau í tvær vikur.  Við sungum Arvo Pärt og Hildigunni Rúnars.  Góð blanda.  Það er margt spennandi framundan hjá okkur og við vöðum eiginlega í tilboðum um tónleika og annan söng. 

Brynja fór til læknis í gær vegna bólgu og kvala í ristinni.  Það er ekki komið á hreint hvað er að hrjá hana, líklegast er það eitthvað sem heitir álagsbrot eða þá sýking.  Hvort tveggja er slæmt, sérstaklega núna þegar hún er sem öflugust á fótboltaæfingum.  Enda er hún hundfúl yfir þessu.  Þær stelpurnar í Þór eru nefnilega að fara í keppnisferð til Danmerkur í júlí.

Við Erna erum búin að vera dugleg við að hugsa um að fara að taka til í garðinum en það hefur lítið orðið úr verki hjá okkur.  Á morgun..... segir sá lati.  Við erum samt að spá í að fella eitt reynitréð, enda er það orðið frekar ljótt og tekur bara næringu frá öðrum gróðri.  Með því reddum við eldivið í kamínuna fyrir næstu árin .  Ætli maður verði ekki svo að fara að ná sér í skít í beðin.  

Það hefur gengið illa hjá mér að komast í orgelið til að æfa mig.  Mikið hefur verið að gerast í kirkjunni og ég hef verið upptekinn þegar orgelið hefur verið laust.  Þetta er farið að pirra mig svolítið.  Það fer að styttast í alla tónleikana og ég verð að fara að æfa mig meira.  Svo er útvarpsmessa í beinni á sunnudag og ég verð að finna eitthvað gott til að spila þar.

Karrýið var skrambi gott, át yfir mig eins og venjulega.  Annars hefur sykursýkin verið í mjög góðu lagi undanfarið.  Þökk sé aukinni hreyfingu (skokkaði 5 km í dag) og bættu mataræði.  Einnig sef ég aðeins meira núna en oft áður.

Jæja, beddinn bíður

Eyþór